Tussen 1911 en 1914 liet de Camondo het huidige Stadspaleis bouwen door de architect Renē Sergent die zich liet inspireren door het Klein Trianon de Versailles. De landschapsarchitect Achile Duchene ontwierp de tuin. De Camondo was een groot kunstliefhebber en verzamelaar en legde een uitgebreide collectie aan van met name 18e-eeuwse Franse meubels. Hij liet zijn huis en zijn kunstcollectie na aan de Franse staat. In zijn testament liet hij vastleggen dat er niets verplaatst of verandert mag worden in het huis. Het huis kreeg de naam Musée Nissim de Camondo een eerbetoon aan de jong overleden zoon van Moïse, Nissim, die als piloot actief was in de Eerste wereldoorlog en sneuvelde in 1917. Over de geschiedenis en het tragische lot dat de familie trof als gevolg van de jodenvervolging in de tweede wereld oorlog zie: https://historiek.net/de-laatste-camondo-het-tragisch-einde-van-een-bankiersfamilie/142455/
Het huis en het leven van Moïse de Camondo speelt een centrale rol in de familieroman Brieven aan Camondo (2021) van de Britse schrijver en keramist Edmund de Waal.
